غصه شاعر آرزوبیرانوند
یــه کـوه غـصـه رو دوشـم
چـشـــام لبـریـز بــــــارونـه
تـو نـیستی و بهـار امسال
واســم مـثـله زمستـــــونه
هـوای خــونـه دلــگیــــــره
پــر از بغـضـای سرسنگین
چـقـد جـات خـالیـه پیشم
کنار سـفره ی هفت سین
خدایــــــا کاش میشد بازم
بـــرم اردی/ بهشت پـــیش
چــقد مـیخواستم اون و با
همـون پـیـراهن آبـیــش...!
یـه ساله هر چـی میگردم
تو دستات مهربونــی نیس
ایـنـا درده کـه می خـونــم
ایـنـا شیریـن زبونـی نیس!
هـمـه دنـیـا دروغ مـیـگـــن
مـیـگـن کـه حـال تـو خـوبه
اگـه خــوبــی چــرا انـقــد
نـگـاهـت غـرق آشـــــوبه؟
چـرا دلـواپـسـت مـیـشـم؟
چـرا مـثله تـو بی تـــــابم؟
چـرا افــسـرده می بـیـنـم
تو رو هر شب توی خوابم؟
بـبـین مـردم چـه حـرفایی
دارن پشت ســــرم میگن
تو ، تـــــوی قلبمی ، اما
به دنـبـال یکی دیــگه ان!
بـیـا اسـطـوره ی شـعـرام
بــذار پـیـشم یـه راهی رو
دلـم تـنـگه بـیـا بـــــردار _
از ایـنجا تنگ ماهی رو...!