چَمَر

چیزی از این دنیا نمیفهمم

 حس میکنم احساس من مرده

شاید تو بادآورده ای،اما

لعنت به بادی که تو رو برده

دنیامو از هم داری میپاشی

مثل یه بغضی روو به ترکیدن

وقتی نمیتونی که برگردی

همذات پنداری نکن با من

از من نخوا تا منطقی باشم

عاشق مگه منطق سرش میشه؟!

انقد نگو بی تو نمیتونم

هرکی ندونه باورش میشه

من ذره ذره جونمو دادم

توو دست تو دارم الک میشم

خوابم یا بیدارم نمیدونم

گاهی خودم هم دو به شک میشم

داراترین مرد زمین بودم

بعد از تو کار من گدایی شد

وقتی تو از دنیای من رفتی

از مردن من رونمایی شد...