دریا که طوفانی بشه...
دریا که طوفانی بشه دریای خوبی نیست
وقتی تلاطم میکنه قایق نمیشناسه
من غرق میشم توی این دیوونگی،بی تو
دیوونه ای که بعدِ تو منطق نمیشناسه
آدم یه وقتایی دلش بارونیه،سرده
حتی اگه گاهی هوا خرماپزون باشه
میترسم از دوری تو،با اینکه میدونم
این فاصله شاید به نفع هردومون باشه
گاهی به زنده بودنم اصلا امیدی نیست
انقد که دستو پا زدم توو منجلاب اینجا
هر روز بدتر میشه این اوضاع بدون تو
آبی نمیفته چرا از آسیاب اینجا؟
بعد از تو من دنیارو از ذهن خودم بردم
شاید فراموشی بتونه التیامم شه
قلبت مث یه کوچه ی بی نام میمونه
باید بمیرم تا که این کوچه به نامم شه!
دور خودم میپیچمو هی اشک میریزم
با گریه هام عمق یه اقیانوسو رد کردم
سرگیجه میگیرم از این پیچیدنم،انگار
پیچای تند جاده ی چالوسو رد کردم
تکلیفمو بی تو توو این بازی نمیدونم
هر وقت برگردی در این خونه روت بازه
من زندگیمو پای رویای تو میبازم
یک زن بیهوده غرورش رو نمیبازه...
